Moras, Salineras en het afscheid
Blijf op de hoogte en volg Eline
17 Maart 2014 | Peru, Cuzco
Na 2 weken roepen dat ik een film wilde kijken, was het dan eindelijk zover. De ene na de andere film gekeken met een aantal vrijwilligers, de Zweden en een aantal pizza`s. Na een korte nacht de volgende dag gewoon weer naar school. Naast dat we moe waren, voelde we ons op sommige momenten ook een beetje nutteloos. Je merkt dat je steeds closer wordt met de kinderen. Ze willen je dan steeds meer persoonlijke dingen vertellen. Het is zo vervelend als je niet alles verstaat en de heletijd moet vragen: Que?
Vandaar dat ik nu (1 uur `s nachts) spaanse woordjes aan het leren ben. Ik heb zoveel energie en een optimistisch gevoel in mijn buik. Ookal zeurt mijn australische vriend dat ik moet gaan slapen aangezien we morgenochtend, voordat de school begint, nog even gaan hardlopen door Cusco.
Gisteravond meegedaan met de karaoke. Wat meer dansen met een micofoon in je hand was. Vanavond Salsa les en daarna een soort speurtocht/spel met alle vrijwilligers.
De volgende dag zou het afscheid van de school gaan plaatsvinden. Het was heel mooi en moeilijk tegelijk. Ze hadden een soort show voorbereid en zijn gewoon zo lief en ondeugend. Samen hebben we nog een toneelstukje opgevoerd. Hier is filmmateriaal van gemaakt voor later! Ook hadden de vrijwilligers een filmpje gemaakt van alle mooie momenten en vooral de kinderen aan het woord gelaten. Mezelf kennende, zal ik ooit terugkeren naar deze plek.
Die vrijdag de hele avond de salsa gedanst met Yuri. Ik hou van het dansen en heb zelfs een paar lifts geleerd! We zouden heel graag mee willen doen aan een locale Salsa-wedstrijd. Maar als het aan Saar ligt, zitten we dan al in Puno.
Dat weekend met Claire, Sara en een engelse jongen met engelse humor naar Moras en Salineras geweest. Meestal staan er bij toeristische dingen altijd van die hekjes, waardoor je alleen kan kijken. Maar je kon hier dus gewoon doorheen lopen. Het zout proeven en het kabbelende water horen stromen. Het was een afgelegen plekje in Sacred Valley en er waren nauwlijks mensen. Geen toeristen met camera`s. Op ons na dan.
Later die dag waren we dus verdwaald in Sacred Valley. We hadden het idee terug te lopen om geld te besparen. Het klinkt waarschijnlijk erger dan dat het was. Anders waren we de mooie rivieren, het mini ezeltje en de verdwaalde chileense jongens namelijk nooit tegengekomen. Toch vonden we het na een paar uur lopen wel genoeg en ook ging het hard regenen. Precies op dat moment kwam er een busje aangereden, die ons naar het busstation heeft gebracht. Waar we op de bus zijn gestapt. De verkeerde bus overigens. Maar dat wisten we op dat moment nog niet. We waren moe en vielen gelijk in slaap. Toen we 3 uur later wakker werden in een onbekend dorpje kwamen we daar dus achter. Na een lange omweg toch nog thuisgekomen en de grap is dat we hiervoor 4 Sol hebben betaald. Dat is omgerekend 75 eurocent.
Het afscheid kwam dichterbij en samen met de vrijwilligers nog wat vriendschapsarmbandjes aangeschaft. Ook nog een steentje in mijn haar laten zetten. Maandag was ik weer ziek. Veel kunnen lezen in mijn boek en lieve lieve saartje heeft heel goed voor me gezorgd. Vroeg naar bed want morgen Machu Picchu!
Vandaar dat ik nu (1 uur `s nachts) spaanse woordjes aan het leren ben. Ik heb zoveel energie en een optimistisch gevoel in mijn buik. Ookal zeurt mijn australische vriend dat ik moet gaan slapen aangezien we morgenochtend, voordat de school begint, nog even gaan hardlopen door Cusco.
Gisteravond meegedaan met de karaoke. Wat meer dansen met een micofoon in je hand was. Vanavond Salsa les en daarna een soort speurtocht/spel met alle vrijwilligers.
De volgende dag zou het afscheid van de school gaan plaatsvinden. Het was heel mooi en moeilijk tegelijk. Ze hadden een soort show voorbereid en zijn gewoon zo lief en ondeugend. Samen hebben we nog een toneelstukje opgevoerd. Hier is filmmateriaal van gemaakt voor later! Ook hadden de vrijwilligers een filmpje gemaakt van alle mooie momenten en vooral de kinderen aan het woord gelaten. Mezelf kennende, zal ik ooit terugkeren naar deze plek.
Die vrijdag de hele avond de salsa gedanst met Yuri. Ik hou van het dansen en heb zelfs een paar lifts geleerd! We zouden heel graag mee willen doen aan een locale Salsa-wedstrijd. Maar als het aan Saar ligt, zitten we dan al in Puno.
Dat weekend met Claire, Sara en een engelse jongen met engelse humor naar Moras en Salineras geweest. Meestal staan er bij toeristische dingen altijd van die hekjes, waardoor je alleen kan kijken. Maar je kon hier dus gewoon doorheen lopen. Het zout proeven en het kabbelende water horen stromen. Het was een afgelegen plekje in Sacred Valley en er waren nauwlijks mensen. Geen toeristen met camera`s. Op ons na dan.
Later die dag waren we dus verdwaald in Sacred Valley. We hadden het idee terug te lopen om geld te besparen. Het klinkt waarschijnlijk erger dan dat het was. Anders waren we de mooie rivieren, het mini ezeltje en de verdwaalde chileense jongens namelijk nooit tegengekomen. Toch vonden we het na een paar uur lopen wel genoeg en ook ging het hard regenen. Precies op dat moment kwam er een busje aangereden, die ons naar het busstation heeft gebracht. Waar we op de bus zijn gestapt. De verkeerde bus overigens. Maar dat wisten we op dat moment nog niet. We waren moe en vielen gelijk in slaap. Toen we 3 uur later wakker werden in een onbekend dorpje kwamen we daar dus achter. Na een lange omweg toch nog thuisgekomen en de grap is dat we hiervoor 4 Sol hebben betaald. Dat is omgerekend 75 eurocent.
Het afscheid kwam dichterbij en samen met de vrijwilligers nog wat vriendschapsarmbandjes aangeschaft. Ook nog een steentje in mijn haar laten zetten. Maandag was ik weer ziek. Veel kunnen lezen in mijn boek en lieve lieve saartje heeft heel goed voor me gezorgd. Vroeg naar bed want morgen Machu Picchu!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
